SKALNE MIASTA w CZECHACH - TEPLICE

Skały Teplickie - szlak okrężny.

Trasa turystyczna w Skałach Teplickich (5.9 km), prowadzi dobrze oznakowanym niebieskim szlakiem. Uzupełnia go piętnaście tablic ścieżki dydaktycznej, rozmieszczonych na całej trasie, które zawierają informacje z historii odkrywania Skał, ciekawostki ze świata zwierząt i roślin oraz liczne fotografie i ilustracje.

W umieszczonym niżej opisie trasy (i mapie po prawej stronie) celowo nie podajemy większości nazw form skalnych, są one bowiem nazwane i oznaczone na miejscu strzałkami orientacyjnymi. Niektóre z nazw pochodzą z okresu pierwszych wycieczek turystycznych. Wspólne wszystkim nazwom jest to, że starają się one odnaleźć w formach skalnych konkretne kształty i wyobrażenia.

Na zwiedzanie szlaku okrężnego w Skałach Teplickich należy zarezerwować sobie około 3 godziny. Punkt wyjściowy przy zwiedzaniu Skał Teplickich stanowi kasa (vstupni pokladna), w sezonie turystycznym czynna codziennie. Oprócz biletów wstępu możemy tutaj nabyć mapy, przewodniki, pocztówki oraz kupić coś do jedzenia. Przed kasą znajduje się parking a trochę dalej przystanek kolejowy na trasie „Teplice nad Metuji - Trutnov".


Furtka w Skalnym Mieście w Teplicach. Szczeliny skalne na trasie turystycznej w Skalnym Mieście w Teplicach. Trasa turystyczna w Teplickim Skalnym Mieście. Widok na ścianę Skalnego Miasta Teplicach.

więcej zdjęć Teplickiego Skalnego Miasta


Interesujące miejsca na szlaku.

Niedaleko obecnego wejścia do Skał, na grubej rozwidlonej gałęzi drzewa dawniej zawieszano dzwonek, służący do przywoływania przewodników oraz tragarzy dla osób słabowitych łub bardzo delikatnych. Osoby te przenoszono między skałami w lektykach. Dzisiaj usługa już nie oferowana - do skalnego miasta wchodzimy pieszo. Poniżej opisano najbardziej interesujące skały na trasie turystycznej. Numery odnoszą się do zaznaczonych punktów na mapie (pierwsza mapa w kolumnie po prawej stronie)

  1. Echo (Ozvena) - drewniana altanka stoi obecnie na miejscu, gdzie niegdyś strzelano z moździerza. Zbocza leżącego naprzeciw Łysego Wierchu (Łysy vrch) kilkakrotnie odbijały dźwięk.
  2. Strzemię (Strmen) - taką nazwę nosi średniowieczny zameczek strażniczy. Chcąc dojść do jego ruin, gdzie znajduje się punkt widokowy, musimy pokonać strome wejście po schodach i drabinach. Zamek został zbudowany pa wysokiej skale, w środku głębokiego boru nadgranicznego. Zasadniczą część zamku wybudowano w masywie skalnym. Również i wieżę zamkową tworzył przystosowany i ociosany blok skalny z mnóstwem wcięć do osadzania belkowania, na którym opierały się drewniane krużganki i pomosty.
    Zamek zbudowali panowie ze Skalicy, którzy dzierżyli także pobliskie zamki w Adrspachu i Vizmburku. Swą nazwę zawdzięcza herbowi rodowemu, który przedstawiał strzemię. Zamek został założony prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Wzmiankowany jest w dziele „Majestas Carolina" Karola IV, w innych źródłach pojawia się, tylko wyjątkowo, około roku 1362 zamek „Strzemię" był w posiadaniu Tasa z Ryzmburka. Po 1363 r. zamek kupił Hynek z Dube i z Nachodu. Panowie z Dube są odnotowani jako właściciele jeszcze w roku 1436. Dalsze dzieje zamku są nieznane. Panuje pogląd, że tak jak zamki w Adrspachu i Skalach, wpadł w ręce Husytów i został zniszczony w okresie wojen husyckich lub później w roku 1447. W spisie zamków, które w tymże roku zostały wykupione i zburzone przez Ślązaków, już się go nie wymienia.
    Źródła pisane podają, że pochodzących z niego materiałów budowlanych użyto do budowy domów wsi Trzmeny (Trmeny), która jest wzmiankowana, po raz pierwszy w roku 1606. Nazwano ją później Stegreifen. Obecnie wieś, jest częścią Teplic nad Metują i nosi nazwę Kamenec. Po zamku „Strzemię" pozostały tylko ociosane ściany skalne z wycięciami na belkowanie oraz resztki schodów.
  3. Skalna Brama (Skalni brana) z tablicą upamiętniającą pobyt Johanna Wolfganga Goethego w dniu 30 sierpnia 1790 roku. Na ukośnej ścianie Skalnej Bramy widać po lewej stronie wyciosaną datę 1824, na pamiątkę pożaru, który zniszczył las porastający skały i odsłonił nieznane wcześniej Skalne Miasto. Po prawej stronie widnieje data 1755, która świadczy o jeszcze wcześniejszych wizytach w skałach. W tamtych czasach zwiedzanie Skał kończyło się 200 metrów za Skalna Bramą, na Rozdrożu pod Siekierą (Rozcesti pod Sekyrou).
  4. W okolicach potoku, między Siekierą a rozdrożem przy Skalnej Narzeczonej, oraz w innych miejscach w Skałach Teplickich możemy zobaczyć fiołka dwukwiatowego (Viola bilora). Chociaż jest przedstawicielem roślin stepowych i subalpejskich, rośnie także w niższych miejscach, dobrze czując się w stosunkowo chłodnym mikroklimacie o dużej wilgotności gleby i powietrza.
  5. Wieża Strażnicza (Hlaska) nad rozdrożem przy Skalnej Narzeczonej. Pierwszego wejścia pa nią dokonano 5 lipca 1956 roku. Droga wspinaczkowa prowadzi szeroką szczeliną przecinającą dolną ścianę tuż nad chatą. Drogę tą sklasyfikowano w skali VIIIb, a wytyczyli ją Oldrich Kopal i Kareł Cerman z przyjaciółmi. Od Wieży Strażniczej przez Mały i Wielki Plac Świątynny poprowadzono w roku 1846, przy dużym nakładzie kosztów, drogę do Świątyni (Chram).
  6. Wielki Plac Świątynny - możemy tu zaobserwować dwie, odmienne grupy roślin. W pierwszej dominuje miesięcznica drwala (Lunaria rediviva), a druga to środowisko paproci rosnących na pochyłościach skał. Wiąże się to bez wątpienia ze szczególnymi stosunkami wodnymi, miejscowymi prądami zimnego powietrza i podwyższoną kondensacją pary wodnej. Rośnie tu paproć górska (Athyrium distentifolium), mająca swe stanowiska w kilku miejscach Teplickiego Skalnego Miasta. Oto przykład roślin rosnących zwykle co najmniej dwieście metrów wyżej niż w Skalnym Mieście.
  7. Skalna Kaplica (Skalni kapie) - w miejscu gdzie ścieżka turystyczna skręca w prawo, znajduje się wąskie przejście w skałach. Tuż za wejściem w lewo, po kilku kamiennych schodach można się dostać do Skalnej Kaplicy. Wąskie korytarze, ich regularne uporządkowanie i wzajemne powiązanie są dobrym przykładem typowego dla Skał Teplickich i Ądrszpaskich układu bloków skalnych.
  8. Skalna Korona (Skalni koruna) - ta skalna baszta należy, wraz z Niedźwiedziem Polarnym, do tych niewielkich form skalnych w Skałach Teplickich, które zostały zdobyte już w latach dwudziestych. Pierwszego wejścia na Skalną Koronę (klasyfikacja VIIc) dokonali w dniu 7 czerwca 1927 roku Rudolf Kaden wraz z Fritzem Wiessnerem, znanym ze wspaniałych wejść w Alpach i innych górach. Droga wspinaczkowa na Skalną Koronę rozpoczyna się szczeliną bezpośrednio ze szlaku turystycznego.
  9. Świątynia (Chram) - tak nazywa się wąwóz w masywie Świątynnych Ścian (Chramove steny), gdzie jeszcze na początku naszego wieku grywano dla turystów na katarynce. Masyw Świątynnych Ścian osiąga wysokość siedemdziesięciu metrów
  10. Sfinks (Sfinga) - na tę piękną skalną basztę wspięli się już w roku 1947 Miroslav Jandaćek i M. Lokvenc. Wspinaczki na Sfinksa są do dziś bardzo popularne. Teren porośnięty niskim lasem między Świątynnymi Ścianami a Sfinksem, z trzech stron osłonięty wysokimi skałami nazywany jest Ogrodem Karkonosza. Postać Karkonosza pojawia się w nazwach wielu skał.
  11. Śledzik (Herinek) - taką nazwę nosi niewielka baszta skalna po prawej stronie szlaku przy Polarnym Tronie (Polarni trun), około 400 metrów za Świątynnymi Ścianami. Z jej nazwą łączy się anegdota. W latach pięćdziesiątych XX wieku miejscowi wspinacze postanowili ją zdobyć, sądząc, że nikt do tej pory na nią nie wszedł. Po niezbyt trudnym wejściu spotkała ich niespodzianka. Na szczycie skały znaleźli zapakowany w papier szkielet ryby. A więc ktoś zdobył tę skałę przed nimi, a nawet na dodatek jeszcze się na wierzchołku posilał. Autor pierwszego wejścia na popularną wśród wspinaczy skałę do dziś pozostaje nieznany. Jego nazwiska nie podaje również przewodnik wspinaczkowy. Tylko nazwa nawiązuje do zagadkowego pierwszego wejścia (Herinek - pot. śledzik)
  12. Przejście w skałach między Odyńcem (Kanec) a sąsiednią skalną wieżą stanowi najwyższy punkt na okrężnym szlaku turystycznym.
  13. Rozdroże szlaków turystycznych pod Wykałaczką Karkonosza (Krakonośovo paratko). Tutaj skręca w lewo zielony szlak prowadzący do Janóvic. Możemy nim przejść pół kilometra, by później skręcić w prawo i niebieskim szlakiem przejść przez Rozpadliny (Rokliny) nad Anenską Doliną (Anenske udoił) do Wilczego Wąwozu (Vlći rolde).
  14. Niedźwiedź Polarny (Ledni medved) to wysoka skała po lewej stronie nad szlakiem turystycznym. Zdobyta została już w roku 1927 - przez członków saksońskiego, klubu wspinaczkowego „Empor". Nazwiska zdobywców nie są znane. Przejście skalne za Niedźwiedziem Polarnym - wykonano je specjalnie w roku 1864, tworząc dużą pętlę turystyczną. Podobne prace nad udostępnianiem nowych rejonów wykonano w jarach Sybiru. Wcześniej w Skałach Teplickich turyści mogli dojść tylko do Świątynnych Ścian.
  15. Sybir (Sibir) - wąskie jary między wysokimi masywami skalnymi. Śnieg zalega tu często aż do lata. W zacienionej części Sybiru bujnie rosną kobierce mchów, a na pochylonych ścianach wyraźnie widać trzy poziomy wegetacyjne. Górny poziom tworzy środowisko sucholubnych i słońcolubnych roślin z wrzosami, borówkami i jagodami. Gatunki roślin są tu identyczne jak na okrajach lasów górskich. Poziom średni odpowiada stopniowi górskiemu. Zasiedla'go środowisko roślin z paprociami i borówkami, ze względu na wilgotny i chłodny mikroklimat, ale nie bez wpływu ekstremalnie długiego zalegania śniegu w jarach. Jest tu także więcej światła. Dolny poziom tworzą rośliny lubiące chłodny mikroklimat. Okres wegetacji jest tu krótszy z powodu długiego zalegania śniegu.

Za wąwozami Sybiru (Sibir) kończy się szlak okrężny w Skałach Teplickich. Tą samą drogą wracamy do kasy przy wejściu.


Wycieczki w najbliższe okolice.

Od teplickiego Echa żółtym szlakiem turystycznym prowadzącym przez Wilczy Wąwóz (Vlći rokle) dojdziemy do Sąsiednich Skał Adrszpaskich, gdzie przy jeziorku wejdziemy na tamtejszy szlak okrężny. Bilet wstępu zakupiony w Skałach Teplickich jest ważny także w Skałach Adrszpaskich - ale tylko wówczas gdy przeszliśmy przez Wilczy Wąwóz.

Po zwiedzeniu Skalnego Miasta w Adrspachu możemy wrócić do wejścia do Skał Teplickich czerwonym szlakiem przez Bucznicę (Bućnice) lub skorzystać z połączenia kolejowego czy autobusowego.

Z Teplic nad Metują można również wybrać się na wycieczkę do górskiego zamku Bischofstein. Zielonym szlakiem wspinamy się do punktu widokowego „Lokomotiva“ wysoko nad wejściem do Skał Teplickich. Stamtąd romantyczną drogą prżez „Dwadzieścia Trzy Mosty" (Triadvacet mostu) do najwyższego punktu w Skałach Adrszpasko - Teplickich - na wierzchołek Bociana (Cap - 786 m n. m.). Stąd zejście do pałacyku Skały (Skały) i do ruin górskiego zamku Bischofstein.

inne atrakcje turystyczne Skalne Miasto w Adrspachu

Mapa szlaku

Mapa trasy turystycznej teplickich skalnych miast.

Położenie

Położenie Sklanego Miasta w Teplicach (Czechy)

Więcej informacji

Dla naszych Gości