Góry Stołowe (niem. Heuscheuergebirge, czes. Stolové hory, dawn. Hejšovina) – masyw górski w Sudetach Środkowych. Wypiętrzone przed 30 milionami lat są jednymi z nielicznych w Europie gór płytowych. Płyty z górnokredowych piaskowców ciosowych ułożone są poziomo – stąd nazwa gór, bo płaskie jak stół. Po więcej informacji na temat tych gór odsyłamy osoby zainteresowane do linków, które znajdują sie nieco poniżej, po prawej stronie.
Szczeliniec Wielki (niem. Große Heuscheuer, czes. Velká Hejšovina) – najwyższy szczyt (919 m n.p.m.) w Górach Stołowych, na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Należy on do Korony Gór Polski i jest jedną z największych atrakcji turystycznych Sudetów.
Szczeliniec to miejsce szczególne ze względu na panujące tu warunki klimatyczno - siedliskowe oraz środowisko przyrodnicze. Ta jedyna w swoim rodzaju góra w Polsce, kryje w sobie sieć głębokich spękań i misternie wyrzeźbionych przez naturę form skalnych, przypominających swoim wyglądem ludzi oraz zwierzęta z których najbardziej znane to "Kwoka", "Małpolud", "Wielbłąd", "Słoń", "Sowa" i "Pies". Znajdują się tu również głębokie wąwozy i korytarze (Piekiełko, Diabelska Kuchnia) tworzące labirynt skał. Wewnątrz licznych korytarzy panuje swoisty mikroklimat, a w niektórych miejscach śnieg utrzymuje się do lipca. Szczyt porastają skarłowaciałe sosny zwyczajne, tworząc wraz z domieszką brzozy i świerka, reliktowy bor naskalny. W zacienionych, głębokich i wilgotnych szczelinach, gdzie śnieg zalega czasami do lipca, występują interesujące mszaki i wątrobowce oraz alpejskie, a nawet arktyczne gatunki zwierząt bezkręgowych.
Panoramy ze szczytowej powierzchni zrównania, a ściślej z tak zwanych "Wielkich Tarasów", zapierają dech w piersiach, gdyż widać stąd charakterystyczną płytową budowę Gór Stołowych, jak i też: Góry Sowie kliknij aby dowiedzieć się więcej o Górach Sowich , Góry Kamienne, Karkonosze, Góry Orlickie i spore obszary gór Czech.
Udostępnienie Szczelińca dla ruchu turystycznego wiąże się z postacią Franciszka Pabla, mieszkańca Karłowa, który w 1790r. we współpracy z żołnierzami pruskimi wyznaczył dojście na górę i udostępnił cześć wierzchowiny. Celem tych prac było ufortyfikowanie Szczelińca. Postęp prac wizytował w sierpniu 1790 r. następca tronu pruskiego, a w kilka dni później także sam król Fryderyk Wilhelm II wraz z księżniczkami i liczna świtą. Wkrótce zaniechano prac fortyfikacyjnych, ale odwiedziny króla Prus, a także innych pruskich i zagranicznych dydnitarzy, zapoczątkował masowy ruch turystyczny na Szczelińcu Wielkim.
w Roku 1813 po kolejnej królewskiej wizycie, Franciszek Pabel otrzymał urzędowe mianowanie na stanowisko przewodnika i kasjera Szczelińca. Była to pierwsza nominacja na przewodnika górskiego nie tylko w historii Sudetów, ale prawdopodobnie także pierwsza w Europie.
Z południowych tarasów Szczelińca w kierunku Karłowa prowadzi kręty szlak składający się z 665 schodów (zbudowane w 1827 r.). Po II Wojnie Światowej były one zniszczone i niedostępne dla turystów. W roku 2000, Park Narodowy Gór Stołowych wyremontował schody powrotne i przywrócił na nich ruch turystyczny, nadając równocześnie całej trasie imię Franicszka Pabla. Na okrężnej, jednokierunkowej trasie o długości około 5 km, biegnącej wierzchowiną Szczelińca, znajduje się również schronisko turystyczne Szwajcarka wybudowane w 1846 roku w stylu tyrolskim. Jest to jedyne schronisko turystyczne w Sudetach, które nie posiada drogi dojazdowej.
Bardzo blisko Szczelińca Wielkiego znajduje się nieco niższy, ale równie rozległy masyw Szczelińca Małego. Szczeliniec Mały jest objęty ochroną ścisłą i jest całkowicie zamknięty dla ruchu turystycznego.
Ciekawostką jest fakt, że na Szczelińcu, a dokładniej w Piekiełku, kręcono film "Opowieści z Narnii: Książę Kaspian". Fani tego filmu na pewno zauważą z łatwością te miejsca :)
Autorem zdjęcia z panoramą Szczelińca jest Zbigniew Rabenda